dagboek
Zoals iedereen al kan zien:
Joy lijkt heel erg op mij. Niet alleen zijn uiterlijk, ook zijn behoefte om zijn inwendige mens te bevredigen met snaaierijen, heeft hij van mij.
Het begon al vlak na de geboorte. Omdat wij een moeilijke start hadden, ging Joy pas vanaf dag 2 aan de borst. Dat deed hij zo goed, dat de verpleegkundigen hem al een natuurtalent noemden. Mijn borstvoeding wilde totaal niet op gang komen, maar Joy zoog vrolijk door en ja hoor, zijn harde werk werd beloond. Na 5/6 dagen begon ik een beetje melk te produceren. Gelukkig kreeg Joy wel bijvoeding, want hij viel behoorlijk wat af, maar vanaf het moment dat we thuis waren, en Joy de smaak te pakken had, groeide hij ook als kool. Ja, het is niemand ontgaan dat onze Joy een lekker papkind is met veel plooien, kwabben en bolle wangen. Vanaf week 6 kon hij me al de boterhammen uit mijn handen kijken en dat is eigenlijk nog steeds niet veranderd.
Tegenwoordig ziet zijn dagelijkse menu er wat interessanter uit.
De moedermelk is dus geschrapt, maar daar voor zijn in de plaats gekomen:
- 3 flesjes opvolgmelk met 4 schepjes poeder (5 of 6 mag, maar ik vind Joy dik genoeg)
- 1 fles met opvolgmelk, rijstebloempap en wat schepjes fruit (lekkere dikke milkshake voor het slapen gaan)
- Half potje fruit
- Half potje maaltijd
- Rijstewafel
- Broodkorstje
- 2 flesjes met een beetje diksap
Het maakt niet uit wat we Joy voor houden, hij zet overal zijn (2) tanden in. Echt alles verdwijnt in dat guitige smoeltje van hem.
Tegenwoordig hebben ze zoveel soorten potjes eten.
Voor mij is het een sport om Joy elke dag iets anders voor te schotelen: de ene dag vis, dan weer rundvlees, dan gevogelte, dan vegetarisch, dan varkensvlees. We kunnen er soms niet tegen op roeien. Elk hapje wordt enthousiast opgewonden ontvangen door onze JJ. Binnenkort laat ik hem met de pot mee-eten (nou ja, zijn portie wordt aangepast aan zijn smaak). Maar nu vind ik het nog veel te leuk om met al die smaken te experimenteren. Het maakt Joy allemaal niks uit. Als hij maar op de gezette tijden zijn voedsel krijgt, is hij tevreden. Zo niet, tsja, dan mogen wij een heuse drama king meemaken. In dat opzicht lijkt hij dus ook weer op mij, en dat is niet iets om trots op te zijn.........