dagboek
Elke ouder zal dit herkennen, maar ik ben ook zo ontzettend trots op mijn zoon.
Er zijn momenten dat ik hem achter het behang kan plakken met een grote zware kast er voor, maar meestal wordt mijn moederhart vervult met trots en liefde voor mijn kind.
Toen we vandaag thuis kwamen, waren de Wokkies al bij ons thuis met veel lekker eten. Joy was lekker irritant omdat hij wilde kleien en niet wilde eten. Op dat moment vond ik hem een hork.
Toen mijn ouders weg waren en zijn vader een vaatje bokbier ging halen, gaf Joy een hele mooie zwaardvecht show weg voor zijn mama. Heel sierlijk en als een kleine ridder versloeg hij zijn denkbeeldige draak. Gefacineerd zat ik naar zijn dans te kijken. Die jongen heeft potentie, hij moet straks echt naar een toneelschool gaan.
Daarna werd hij helemaal wild en moest ik voor hem naar de badkamer vluchten om rustig mijn telefoontje te plegen. Als een wilde rukte hij aan de badkamer deur en schreeuwde hij als een echte stalker dat ik de deur open moes doen dat hij mij wilde knuffelen. Doodeng vond ik hem.
Toen ik klaar was met bellen mocht hij douchen en zijn nieuwe Dart Vader pyama aan doen. Na een dot gel in zijn haar gedaan te hebben, vond ik hem prachtig mooi in zijn blauwe warme pyama met Dart Vader logo. Trots liep hij naar beneden om het zijn vader te showen en toen we vroegen of hij nog bij ons op de bank wilde zitten, zei hij plechtig: nee hoor, ik ga lekker in mijn bedje liggen in mijn nieuwe pyama. Gelukkig had hij zijn tanden al gepoetst, want toen ik 10 minuten later bij hem ging kijken, lag hij al in een diepe slaap: zooooooo lief!