dagboek
Ik voel me toch wel een beetje schuldig voor die evil gedachtes die ik de laatste tijd had tov Joy. Dat joch voelt zich hardstikke rot en ziek en de enige manier om dat kenbaar te maken is met huilen, jengelen en jammeren. Zelf voel ik me ook niet optimaal. Heb ontzettend last van mijn allergieen, heb traanogen, een loopneus en een zere keel en heb ook nog slaapgebrek. Daar word je wel labiel van op gegeven moment.
Gisteren gingen Joy en ik om 20.00 naar bed, maar voordat hij sliep was het 21.00 omdat hij maar lag te huilen. Hij had net een fles en een schone luier gehad en ik had hem niet zo warm aangekleed omdat het nog al stikken is in ons huis en ik had hem net een zetpil in z’n kont gedouwd, maar hij bleef huilen en heel gulzig op z’n speen kauwen en sabbelen. Toen heb ik hem maar nog een fles gegeven met rijstebloem en johannespitbloemmeel en dat werd zo’n dikke massa dat het niet meer door zijn papspeen kon, dus toen heb ik hem maar met een lepeltje gevoed. Dat wilde hij eigenlijk niet, meneer wilde zuigen, maar het kon niet anders. Toch heb ik behoorlijk wat naar binnen gelepeld bij hem zodat hij lekker met volle maag kon slapen. Heerlijk geslapen tot 23.00. Toen kwam Martin thuis van de tennis en die dook ook gelijk naast ons in bed omdat hij ook al zo kapot is van die zware nachten met Joy. Niet lang daarna zette Joy het op een brullen en gaf ik hem nog een fles met veel water en een beetje voeding. Daarna hem in z’n eigen bedje gelegd en toen begon de ellende. Heb van 23.30 tot 2.00 alleen maar op en neer gerend van onze naar zijn kamer. En Martin maar lekker door tukken. Ik voelde me heel zielig, want mijn keel doet steeds zeerder en op gegeven moment kon ik niet meer ademen. Alleen deze keer voelde ik geen irritatie richting mijn kind, maar heel veel medelijden. Zo zielig om dat jochie in zijn waterige oogjes te kijken en om hem half te zien/horen stikken in zijn eigen hoest. Soms kan hij niet eens huilen met geluid, dan komt er alleen maar een soort van gepiep uit. Vannacht slaapt hij weer bij mijn ouders, dan kunnen Martin en ik een beetje rusten. Morgen naar center parcs. Echt jammer hoor dat hij nu ziek is, want ik had graag met hem gezwommen. Maar ja, mischien kan het nog na het weekend, want die kleine kindjes zijn mischien wel vaak ziek, het gaat ook wel snel weer over.
Zondag moederdag, ik heb gisteren al in de tas een moederdagkadootje van Joy gezien van de crèche. Spannend!!!! Echt gaaf dat nu dit jaar deze dag ook van mij is (naast mijn verjaardag). Nou ja, eigenlijk is dat alleen een leuke bijkomstigheid. Het belangrijkste is dat Joy snel beter wordt en dat hij weer glim en schaterlachjes tevoorschijn gaat toveren, want dat mis ik nu nog het meest van hem.