dagboek
Echt kicken! De zalf begint te helpen bij onze JJ. Toen onze kleine man gisteren thuis kwam van de crèche was hij megamoe, dus toen hebben we hem in bed gelegd en als ik om 22.00 niet een beetje lawaai gemaakt had (om hem te wekken), dan had hij doorgeslapen, maar ja met de wetenschap dat hij dan om 24.00 wakker zou worden van de honger, want overdag geef ik hem de borst, maar er komt tegenwoordig zo’n zielig beetje uit, dat ik weet dat hij overdag van mij niet erg veel krijgt, vandaar dat ik zijn dag altijd eindig met een gewone fles hypoallergene voeding.
Nou ja, JJ houdt er dus niet van om gewekt te worden, wordt hij pislink van. En helemaal als hij honger heeft, is het dus een heuse dramaKING!
Omdat hij sinds de crèche geen schone luier meer had gehad, moest ik hem wel verschonen, maar dat wilde meneer helemaal niet. Onze Joy wilde eten en wel NU METEEN!!! Dat maakt hij kenbaar door hardverscheurend te brullen en gigantisch zijn lichaam op en neer te gooien en te spartelen (zodat het verschonen alleen maar nog langer duurt). Ik stond met hem te vechten en Martin stond er glimlachend bij te kijken. Daarna kreeg ik van Martin een mooie Ik-ben-Joy-en-heb-honger-demonstratie waarbij hij lachend vermelde dat het helemaal nergens op sloeg dat als je zo vet bent, zoveel kabaal maakt voor eten en tussen neus en lippen door kreeg ik ook nog even te horen dat hij dat echt van mij heeft, gezien ik ook zo achterlijk kan reageren als ik trek heb en iets of iemand komt tussen mij en mijn eten. Joy is echt een voorbeeld van:
If it comes around, it goes around...
Nou, als dat gezegde zo sprekend zal zijn voor mijn moederschap, dan zal mij heel wat te wachten staan als Joy zijn pubertijd bereikt. Zelf was ik een horrorpuber, dus wat dat betreft, mag het nog heel lang duren voordat Joy die leeftijd bereikt heeft. Maar ja, iedereen weet ook wel dat dat alleen maar uitstel van excecutie is, dus het is de kunst aan ons om hem heel goed op te voeden met de juiste normen en waarde en dan maar hopen dat hij op gegeven moment zijn vaders verstandigheid gaat krijgen... Hoewel, die heeft ook wel het nodige meegemaakt op die leeftijd.
Nou ja, we zien wel waar ons schip: Joy, heen gaat of strand...
Laten we nu maar gewoon genieten van deze tijd, want voor je het weet is het echt zover en dan verlang je terug naar de tijd dat hij nog spartelend op de commode lag.....