dagboek

Vandaag gingen we nieuwe babies kijken. 2 Yogamama's hadden 3 kindjes gekregen, maar door de drukte waren we nog niet langs geweest.
Alle mama's kwamen deze keer met de kindjes, dus het was een drukte van jewelste!

Vreselijk leuk om al die verschillende individuen te zien en toch zo herkenbaar hoe ze zich gedragen!

Zo heb je de tweeling Wout en Brent. Die 2 blonde vikingen zijn heel close met elkaar, kunnen niet zonder elkaar en slaan elkaar met regelmaat de hersens in. Ik heb zeer geamuseerd gekeken naar die vechtende mannetjes. Ik vond ze zo grappig! Gelukkig is hun moedere heel relaxed en met een zachte maar dwingende hand probeert ze de 2 kemphaantjes in bedwang te houden.

Dan heb je Lies ook zo'n grappig kind! Heel spontaan, palmt alle mama's in met haar beidehandte opmerkingen en kruipt bij iedereen op schoot.

Dan heb je Teun. Heel verlegen in een groep, maar ik weet toevallig dat Teun ook praatjes kan hebben voor tien in zijn eigen omgeving.

We zagen voor de 1e keer Isa! Een heel lief en net meisje die gewoon lekker op gaat in de groep en waar je geen kind aan hebt.

En we hebben Sanne. Echt een groot meisje en een grote zus voor Dani. Toen Brent hard huilde tijdens 1 van zijn ruzies, stamptvoette Sanne kwaad: STIL ZIJN BRENT!!! JE MAAKT DANI WAKKER MET DAT HARDE GEHUIL VAN JE!!!!

Ook Madelijne was niet weg te slaan bij haar kleine broertje en zusje. Als 1 van de babies huilde bleef ze net zo lang bij de box staan om speentjes in hun mond te houden totdat ze sliepen.

Olivia daar en tegen ging helemaal haar eigen weg. Het beeldschone schoffie met de poppenogen betrapte ik in het begin al staand op de keukentrap, bechuit jattend en suikerklontjes likkend in de keuken.
Volgens mij gaan haar papa en mama handenvol krijgen aan deze mooie tomboy.

Voor de rest wil ik de babies vermelden.
Wat een dotjes en wat een schatjes!
Als een kind in een snoepwinkel vergaapte ik me enorm aan al dat snoezigs. Elke keer pakte ik er eentje op en legde ik er weer eentje neer. De knuffeltjes vonden het eerlijk en ondanks dat ik geen verlangen heb om nu een tweede te krijgen, kan ik ontzettend genieten van andermans babietjes.

Op gegeven moment vermelde Sascha er bij dat al die mannen zo opgewonden werden van verloskundige Martine. Deze verloskundige is nu aangesloten bij het Deventer Ziekenhuis.
Ik moest heel hard lachen! Ook Martin was destijds helemaal in de ban van deze mooie dame.

In zijn dromen vormden ze het perfecte koppel (Martin en Martine). En stilletjes hardop hoopte hij dat Martine onze bevalling zou doen (we liepen bij een verloskundige praktijk).
Toen ik tijdens barensnood op handen en knieen mijn weeen aan het wegpuffen was en de bel ging, ontging het me niet dat Martin stralend de woonkamer binnengehuppeld kwam met Martine in zijn kielzog. Hij was zo onder de indruk van haar schoonheid en vriendelijkheid dat als ze hem had gevraagd om met hem er van door te gaan, hij in staat zou zijn ter plekke zijn koffer te pakken en haar achterna te gaan.

Jaloers keek hij toe, hoe ze me toucheerde (ik kan me nog vaag herinneren dat hij me bofkont noemde).
Maar ja, toen ze erachter kwam dat Joy in het vruchtwater gepoept had, moesten we naar het ziekenhuis en zij moest weer een andere bevalling doen, dus helaas pindakaas voor Martin was het: exit Martine!

Later heeft deze lieve schat mij nog opgezocht in het ziekenhuis en 1 keer thuis. Ze was geschokt wat er was gebeurd bij de bevalling en ze fluisterde me toe dat het een geluk was dat we in het ziekenhuis waren, want het was haar nooit gelukt om Joy levend uit me te halen.

Aan de grote tafel sloegen alle vrouwen een diepe zucht, bij het uitspreken van de naam Martine de lekkere Verloskundige. 1 van de vrouwen zei: JAMMER DAT ZE ZO AARDIG EN LIEF IS, ONDANKS DE VERLANGENDE HONDENBLIK VAN MANLIEF OP HAAR GERICHT, KAN JE GEEN HEKEL AAN HAAR HEBBEN.

Toen ik thuis kwam en Martin het verhaal vertelde over Martine, zag ik hem letterlijk denken dat een 2e kindje best wel eens leuk kan zijn......... nou Martin mischien over een paar jaar!