Ook een eigen peutersite? kijkonzepeuter.nl
JOY JULIUS oftewel JJ

dagboek

Man wat gaat de tijd toch snel!
Ik doe zoveel met Joy en toch kost het me moeite om leuke annekdotes te schrijven.

Het nieuwe ritme ligt Joy wel. 's Ochtends is hij redelijk vrolijk en zonder problemen zorgt zijn papa voor hem en op de creche gaat hij meteen spelen. Als we hem rond 17:40 ophalen, is hij erg blij ons te zien en babbelt hij ronduit over wat hij allemaal gedaan heeft.

Ze zijn heel actief op de creche. Ze knutselen veel, spelen vaak buiten en ze hebben een hele grote hal met een wagenpark, dus de kids hebben genoeg ruimte om zich uit te leven.
Ik kom zo vaak op creches waar dit niet het geval is.

Afgelopen woensdag gingen we lekker weer lounchen bij F&D. Joy was daar lief aan het spelen in de speelhoek en aan het koken totdat er een jongetje (jaar of 5) en een meisje (jaar of 6) er bij kwamen spelen. Dat jongetje was superdruk en begon gelijk de hele speelhoek op te eisen. Joy keek een beetje beduusd, dus ik zei tegen het jongetje dat ze maar samen moesten spelen. Dat meisje keek een beetje beschamend angstig en dat jongetje ging voor me staan en schreeuwde: IK WIL NIET SAMEN SPELEN!!!!!

De ouders van die etter zaten er vlakbij, maar zeiden er helemaal niks van. Het zusje loste het tactisch op door het speelgoed te verdelen en zei zachtjes: sorry! Het ging een tijdje goed, maar niet veel later ging dat gestoorde kind weer speelgoed afpakken van Joy. Het zusje waarschuwde het broertje een paar keer dat hij dat niet moest doen en mijn bloed begon te koken en mijn drang om dat stomme joch een pak rammel te geven werd groter en groter.
Het zusje zag mijn onderdrukte woede en verontschuldigde zich weer bij mij met de woorden: SORRY HOOR, MAAR MIJN BROERTJE HEEFT ADHD!

Ondertussen deden die aso (ze zagen er niet aso uit hoor) ouders echt alsof hun neus bloedden. Wat ik niet begreep, want dat monsterachtige vrucht van hen schreeuwde echt de hele zaak bij elkaar.

Ik zei tegen het meisje dat ik er wel begrip voor had, maar dat hij ECHT moest leren om samen te spelen, want anders zou ik ECHT boos worden.
Op de 1 of andere manier kwam die boodschap wel aan, want vanaf toen werd hij iets rustiger in zijn gedrag en liet hij Joy met rust.

Gisteren gingen Joy en ik naar Karin toe om haar een kadootje te geven voor haar verjaardag.
Joy had er wel zin in en blij gaf hij het kadootje aan mijn vriendin.

Ik had wel wat autootjes meegenomen en Karin had de tv aangezet voor hem, maar op gegeven moment verveelde hij zich een beetje. Karin en ik gingen helemaal op in onze gesprekjes en Joy kreeg geen aandacht, dus hij vroeg een paar keer of we naar huis gingen. Voor de rest was hij superlief!
Toen we naar huis gingen vroeg ik aan hem of hij het leuk vond bij Karin.
Hij antwoordde: NEE!!!! NIKS AAN!!!!
MA KARIN ERG LIEF HOOOR!!!! IKKE GEVE WEL SPEELGOED AAN KARIN!!!!

Ik vond dat wel grappig, want voor hem bestaat het niet als een huis geen speelgoed heeft. Joy's primaire behoeften zijn volgens hem niet eten en drinken, maar gewoon speelgoed!
Ik weet het, dat is mijn schuld!

Toen we bij de bus stonden, werd het ook nog spannend. We zagen van die stomme eenden en die liepen de hele tijd over de weg. Elke keer als een auto er aan kwam, schreeuwde Joy: EENDJES WEGGGG!!!! AUTOOOO KOMT!!!! ANDERS JIJ PLATGEREDEN!!!!
Ik moest het kind gewoon tegenhouden, anders was hij gewoon de weg opgerend om de eenden te redden.

Die eenden luisterden helemaal niet naar Joy's goede bedoelingen, maar toen er een hond blaffend naar ze toe rende, reageerden ze wel.
Totdat de bus kwam, heeft Joy alleen maar staan blaffen tegen die ducks! Voor hun eigen bestwil.

Lief hoor! Joy is een echte dierenvriend!

Reageer