dagboek
Deze week met Joy alleen bevalt ons wel goed.
We missen Martin wel, maar het is ook wel lekker hoor om te doen en laten wat we willen zonder dat we de klok in de gaten moeten houden omdat Martin er elk moment aan kan komen.
Elke ochtend worden we op tijd wakker en gaat de TV in bed aan op 3. Dan maak ik de broodjes en drinken en kruimelen we lekker in bed met ons ontbijt. Ik check dan mijn e-mail van Martin en kijk een filmpje en pas om 10.00 komen wij echt tot leven. HEERLIJK, lang leve de luiigheid!
Zaterdag hadden we de verjaardag van Sam. Sam is de zoon van mijn beste vriendin en vriend. Mijn vriendengroep ken ik al van af de lagere school/middelbare school en ik kan gerust zeggen dat ik alle ontwikkelingen die je in het leven doormaakt, met hun ervaren heb. Ook al zien we elkaar tegenwoordig minder, het gevoel tussen ons is goed en we geven om elkaar.
Tegenwoordig worden er meer en meer kids geboren in onze vriendengroep, dus het is een drukke bedoening op zulke verjaardagen. Gesprekken tussen de vrienden zijn er amper. We zijn de hele tijd bezig met het kleine grut en aan het tuttelen. Weg is de tijd dat we samen te zopen, blowden, Mariokart speelden en urenlang konden kwelen bij het nut des levens. Welkom gesprekjes over tepelkloven, mosterdpoep, rugweeen, uitscheuren, pottytraining, babyvoedsel, kinderkleding, kinderspeelgoed.....enz.
De kinderen waren heel lief. Joy daarentegen was een echte ouderwetse HORK. De miniterrorist speelde de baas over al het speelgoed en pakte iedereen van alles af. Ik schaamde me dood en was de hele tijd politie-agentje aan het spelen en ik voelde me net een langspeelplaat die bleef hangen met mijn : DELEN JOY!!! SAMEN SPELEN JOY!!!
Deel 2 vervolgt.....