dagboek
Grappig dat we nog steeds beide namen gebruiken.
Als ik tegen andere mensen over mijn zoon praat, heb ik het over Joy, maar Martin en ik gebruiken onderling nog steeds JJ. Erger nog, als we tegen hem babbelen maken we het ons makkelijker af door hem alleen J. te noemen. Wel zielig hoor, want beide namen vind ik nog steeds hardstikke leuk. Ach, zolang Joy niet er niet door in de war raakt, doen wij niet moeilijk.
Joy verandert ook met de dag en soms met het uur. De ene keer zie ik iets meer van Martin in zijn uiterlijk doorschemeren en een halve dag later lijkt hij weer alleen maar op mij.
Ik moet nog steeds toegeven: Joy is echt mijn kloon qua uiterlijk en qua kletsen doet hij ook niet voor mij onder. Wel zielig voor Martin en als ik niet beter zou weten, zou ik ook mijn twijfels hebben.... (hihihi).
Als ik naar Joy kijk, dan denk ik dat zijn voorhoofd en zijn wengbrauwen van zijn vader zijn, de ogen, de blik, de wangen en de neus van mij, maar het mondje en de kin heeft hij weer van Martin. Qua karakter weten we het nog niet, want we hebben de 1e 2 maanden alleen een boze driftige Joy meegemaakt, maar sinds kort zien wij een hele andere Joy, een hele lieve, vrolijke en kletsende Joy. Dat is wel een hele opluchting voor ons. Lang leve de Osteophaat!!
Morgen gaat hij weer naar deze dame, maar ik ben echt blij dat ze Joy zo goed helpt.
Maar 1 ding heeft hij in elk geval van opa Tokkie: opa Tokkie doet heel veel in ons nieuwe huis, hij is handig en heeft de tijd, want hij geniet van zijn VUT. Maar als de dingen niet zo gaan als opa Tokkie wil, dan gaat opa snuiven. Als Joy gefrustreerd is, dan kan hij net zo snuiven als zijn opa. Wat dat betreft is onze kleine man een echte Bosschers.
Afgelopen dagen keek Joy een beetje sip, hij had al dagen niet gepoept, maar was wel erg winderig.
Zijn windjes stonken een uur in de wind, was echt niet te harden. Ik weet zeker dat Joy zo als biologisch wapen gebruikt had kunnen worden. De 6e dag werden we toch wel een beetje ongerust. Op een website vond Martin een tip van een moeder om een thermometer met baby olie in te smeren en dat rectaal bij hem in te doen. Zo gezegd, zo gedaan, met als resultaat dat er echt een lading mosterd uit kwam. Niet bij te houden! Ik had hem zo op de wc kunnen zetten!
Maar ja, daarna was hij dus wel een kilo lichter en vanaf toen was hij weer blij! En wij natuurlijk ook!