dagboek
Hehe, ik begin nu te groeien in het moederschap en heel langzaam word ik weer de oude Tamara.
Ben afgelopen zondag lekker weer uit eten geweest met mijn 'chicca's'. Was er echt weer aan toe. Sommige vinden vinden het vroeg om binnen 3 weken na de bevalling weer de hort op te gaan, maar ik was er echt aan toe. En het was maar een etentje. Ik weet ook wel dat ik nog lang niet toe ben aan een nacht flink doorzakken. Geestelijk wel hoor, maar mijn lichaam fluit me nog steeds terug als ik me te veel ingespannen heb, dus laat ik nu maar een keer verstandig zijn en het toch maar rustig aan doen.
Wel fijn hoor om extra melk te kunnen afkolven. Ik vind dat hele borstvoedings gedoe nog steeds niks aan en dat kolven al helemaal niet, maar voor Joy heb ik het wel over. Hij groeit er goed van, want vandaag is hij bij de kinder arts gewogen en 2 weken geleden (hij was afgevallen) woog hij 3740 gram en nu alweer 4400 gram. Dus hij is een pond bij gekomen sinds zijn geboorte gewicht. Verbaast me eigenlijk niks, want het is wel een kleine vreetzak hoor. Heeft hij van mij, gelukkig heeft hij de slanke lange bouw van zijn vader. Iedereen vindt hem klein ogen, maar dat komt door dat kleine schattige koppie van hem, ga maar een tijd met hem lopen, dan is het net of je met een zak aardappelen aan het sjouwen bent. En hij is nu 56 cm, dus zo klein is hij ook weer niet.
Hij is wel goed voor mijn lijn. Heb nog lang niet het oude figuur terug en mocht ik die terug hebben, dan mag er wel minimaal 10 kilo meer bij af, maar Joy helpt me daar ook wel weer bij.
Hij heeft er een neus voor om hysterisch te janken als ik wil eten. Ontbijt, lunch, avond eten, maakt niet uit welke maaltijd. Hij weet ze allemaal te saborteren met z'n geschreeuw. En onze toekomstige leadzanger van Sepultura of Rammstein kan heel goed brullen hoor. Dat kan ik maximaal 10 minuten negeren, maar daarna ben ik gewoon bang dat hij er in stikt, dus heb regelmatig met in de ene arm JJ en in de andere hand een boterham gegeten. En als ik niet oppas, dan kijkt hij zo die boterham uit mijn hand, door heel verlekkerd naar mijn sandwich te kijken en daarbij mij te immiteren met smakgeluiden. Hij is amper 3 weken oud en zeker minimaal nog 4 maanden verwijderd van zijn 1e hapjes vast voedsel, maar ik weet zeker dat hij zijn tandeloze gebitje er in had gezet als ik hem die boterham had voorgehouden.
Ook verbazen Martin en ik ons om zijn pittige gedrag. In de buik merkten we het al, maar nu hij er uit is worden we steeds vaker geconfronteerd met zijn sterke wel. Dat uit zich op verschillende manieren. Zijn zo nu en dan hysterische gedrag wijten we aan het feit dat hij een vreselijke bevalling gehad heeft. Maar vanaf het moment dat ze hem weer tot leven wekten, heeft meneer het gevoel dat hij voor alles moet vechten en dat uit zich dan in vreselijk gebrul en geschreeuw. Best wel zielig hoor, dat wij hem nog niet kunnen uitleggen dat dat lawaai nu niet meer zo nodig is, want die herrie maakt hij ook als hij last heeft van zijn buik, misselijk is, verkeerd zit of ligt, honger heeft of als hem simpelweg gewoon iets niet bevalt. Elke keer dat hij iets negatiefs ervaart, uit hij zich dus door 30 decibellen in te zetten.
Voor de rest is het echt een heel lief en geinig kereltje en we zijn net begonnen, maar ik ben blij dat we elke dag steeds meer naar elkaar groeien. Dus ook Joy leert elke dag meer hoe hij mijn kindje kan zijn en zo hoort het ook.