dagboek
Tegen de tijd dat de verloskundige kwam, was het 22.00 uur en lag ik al op knieën en handen te puffen. De enige die ik kon verdragen om me aan te raken was Martin. Mijn ouders mochten alleen machteloos toekijken. De verloskundige toucheerde me en ontdekte dat ik 4 cm ontsluiting had, maar daarnaast ontdekte ze ook dat mijn vliezen al gebroken waren (niks van gemerkt) en dat JJ in zijn vruchtwater gepoept had. Dus ik moest gelijk naar het ziekenhuis. Daar aangekomen mocht ik gelijk op een verloskamer liggen en verder de weeën wegpuffen. Op dat moment had ik 6 cm ontsluiting. Alle weeën gingen gepaard met rugweeën: echt geen pretje! En bij elke wee moest Martin me vasthouden en mijn moeder mijn handen, maar niemand mocht iets zeggen. Ik ging van 6 naar 8 cm uitsluiting binnen een korte tijd en niet lang daarna kreeg ik persdrang, maar ik mocht nog niet persen want ik had nog maar 9 1/2 cm ontsluiting. Voordat ik mocht persen moest ik 3 kwartier wachten en ondertussen kondigde de ene na de andere wee zich aan en moest ik echt persen. Stiekem perste ik toch een beetje, maar ik deed mijn best om 't tegen te houden. Uiteindelijk was het zover. Ik hoor van iedereen dat persweeën een opluchting zijn, maar als je al 4 dagen lang amper geslapen hebt, dan ben je uitgeput. En als je er ook nog bijna 4 kilo uit moet poepen, dan gaat het zeker niet vanzelf. Daarnaast had ik al veel energie verloren omdat ik 3 kwartier moest wachten voordat ik mocht persen, terwijl ik zeker weet dat de laatse halve centimeter zo gepiept was.
In totaal na een uur en een kwartier werd Joy's hoofd geboren en vervolgens voltrok zich een bloederig en ranzig drama..