dagboek
Het is zondagavond/middag 18:08 en huize Bosschers - de Wit zit in diepe rust.
We lopen al de hele dag een paar uur achter.
Vannacht sliepen we bij de Tokkies. Martin en ik waren wezen stappen met wat vrienden en toen we vannacht terugkwamen zagen we Joy’s bedje leeg en wisten we dat hij bij zijn opa en oma in hun warme bed sliep.
Paar uur later werd ik wakker, want als een kleine commandant hoorde ik hem om zijn speen (DOT!!!!!) commanderen, maar niet veel later viel ik weer in slaap en Joy ook.
Om 9:15 werd ik weer wakker van Joy en ging ik wat ontbijten met hem en mijn schoonmoeder. Om 11:00 kroop ik weer in bed en om 13:30 stond ik maar weer op met Martin.
Joy had zich in de tussentijd uitstekend vermaakt met zijn oma en opa. Hij had getekend, piano gespeeld, gedanst met oma en opa geknuffeld ....enz. Hij was de hele ochtend heel lief geweest. Zodra wij beneden kwamen, werd Joy weer eens een soort van duiveltje.
Om het minste geringste ging hij weer de discussie en strijd met ons aan en elke keer rende hij weer naar oma voor ‘bescherming’.
Wij lieten hem maar gaan. We waren brak en moe en hadden geen zin in dat drama gezeur.
Op gegeven moment kregen we soep. Zodra zijn oma de soepkommen naar de tafel bracht, liep hij met opgeheven armen achter haar aan. Gelukkig had oma wat soep eerder uit de pan geschept om te laten afkoelen, maar dat wist Joy niet. Als een volleerde dramaking liet hij zich snikkend op de grond vallen alsof hij al 300 jaar niet gegeten gehad. Oma Tokkie deed hem een grote theedoek om, legde de soep op de grond en Joy mocht zelf zijn soep opeten.
Al slurpend, morsend en smikkelend at het joch zijn soep op. Bij elke hap zij hij: ‘MMMMM!!!!’ Met zijn vingers plukte hij de ballen uit de soep en hield hij de vermicelli tussen zijn vingers en stopte alles in zijn mondje. De grond lag bezaaid met soep, maar dat gaf niet. Het was echt genieten om naar die kleine schrokop te kijken.
Na het eten toen Joy door kreeg dat hij naar huis moest, kregen we een perfecte treuzeltechniek demonstratie. Joy wilde niet naar huis. Hij wilde veilig bij oma blijven! Weer klampte hij zich aan haar vast. Weer wilde hij niet naar huis. Weer schreeuwde hij moord en brand. Toen hij naar buiten gedragen werd, wilde hij ook onze auto niet in! NEE! Hij wilde in ‘AUTO OPAAAA!!!!’ ‘DIE AUTOOOO!!!!!’ Wees hij richting de Honda in plaats van onze Renault.
Ik moet het niet persoonlijk opvatten, maar Joy is gewoon een gezelligheidsdier. Hij houdt van op visite gaan en aandacht. Joy houdt er niet zo van als het einde van het feest in zicht is. Wat dat betreft lijkt hij echt op oma Tokkie en op zijn vader, want die weten ook nooit van ophouden. Toen we op de terugweg langs het huis van zijn vriendinnetje Sanne reden, vroegen we aan Joy: ‘Wie woont hier? SANNE!!!’ Waarschijnlijk had hij het verkeerd begrepen, want toen hij later op de Brinkgreverweg uitstapte, keek hij zuur om zich heen en weigerde om naar zijn huis te lopen. In plaats daarvan liep hij weer richting Schalkhaar: naar zijn Sanne!!!! En ondertussen schreeuwde hij maar: 'NAAA SANNNE!!!!! SANNE PELEN!!!!!' En voor de zoveelste keer vandaag moest ik de kleine dramaking optillen en al gillend en spartelend tilde ik hem ons huis binnen.
Nou Joy: Oost West, Thuis Best gaat zeker NIET op voor JOU!!!! Beetje jammer is dat!