dagboek

WAUW echt heel gaaf! Joy heeft meer dan 100.000 bezoekers op zijn site gehad!
Wie zijn al die mensen die op zijn site klikken? Ik weet dat mijn vrienden en bekenden de site allang niet meer volgen. Komt dat omdat ik hem bovenin de lijst gezet heb?
Nou ja, in elk geval ben ik blij dat er genoeg mensen zijn die Joy dus volgen.
Laatst vroeg ik aan mijn moeder hoe lang ik nog door moest gaan met zijn site.
Zelf denk ik totdat hij naar de basisschool gaat, maar mijn zusje grapte al dat ik er oneindig mee door zal gaan.
Denk niet dat Joy dat zou pikken van mij, dan zou het teveel op een soort van Truman Show lijken.

Afgelopen week waren Martin en ik ziek. Net als de rest van Nederland hebben we het meest van de tijd op en boven de pot doorgebracht. Arme Joy was genoodzaakt om zich binnenshuis te vermaken omdat zijn mama de meeste tijd op de bank doorbracht. Gelukkig was hij heel lief en omdat hij zijn speelgoed een week gemist had, begon hij alles weer opnieuw te ontdekken. Zodra hij met alles gespeeld had, was het weer tijd voor zijn tweedagelijkseweekelijkse logeerpartij bij de Wokkies en kon hij daar ook weer al het speelgoed opnieuw ontdekken.

Martin en ik hadden van het weekend plannen om bij vrienden te logeren en Joy zou dan logeren bij Suus en Kevin. Onze plannen gingen niet door vanwege onze buikgriep, maar Joy ging wel naar Suus en Kev zodat Martin en ik konden uitzieken en relaxen.
Het joch had het zoooo leuk bij zijn tante en oom dat hij niet mee naar huis wilde. Al gillend klampte hij zich vast aan mijn zusje en met pijn en moeite kreeg ik hem zijn jas aan. Uiteindelijk gaf hij zijn gevecht op en ging gedwee met ons mee naar huis.

Gisteren bij de crèche weer hetzelfde tafereel. We werden opgewacht door een opgewonden, wapperende en blij PAPA!!! En MAMA!!! schreeuwende Joy. We waren verbaasd, want we hadden nog NOOIT zo’n warm welkom gehad van onze zoon. Meestal bewaart hij al zijn charme en warmte voor anderen. Nadat we met de leidster gebabbeld hadden, gingen we naar de gang, sprong Joy op 1 van de auto’s van het wagenpark die ze daar hebben staan en racete door de grote hal. Weer met veel gedoe kregen we zijn jas aan en toen we vroegen of hij mee wilde, kregen we duidelijk 10 keer een NEE te horen. Uiteindelijk greep zijn papa hem maar bij zijn kladden en gingen we met een spartelende en gillende Joy naar buiten.
1 seconde later was zijn drama bui over en 40 seconden later zat hij alweer zingend in de auto.

Dat is ook al zoiets aparts van hem, die moodswings van het joch.
Van 0.5 seconden kan hij omslaan van een ontzettende vrolijke giechelbui naar een dramatische zielige huilbui. Of hij kan van een hele agressieve driftbui weer naar de andere kant slingeren in een hele melige schaterlach. Hij kan je negeren en minachtend aankijken om vervolgens een zwoele blik op je te werpen en je overstelpen met kusjes en knuffels.
Hij kan van heel verlegen en onzeker in 1 oogwenk veranderen in stoer en met zelfvertrouwen.

Joy is hetzelfde als ik ben. Ik ben net zo. Ik weet dat veel mensen gemengde gevoelens over me hebben. De 1 vind me gezellig, de ander humeurig en verwaand, er zijn mensen die me leuk en lief vinden en er zijn er genoeg die mij een bazig overheersend kreng vinden. Er is een groep die me dom en onnozel vindt en een andere groep die mijn brede referentiekader als intelligent bestempelen. Zelf vind ik me best wel laks en lui, maar als ik iets leuk vind, dan sla ik helemaal door naar de andere kant, bijt ik me erin en zorg ik ervoor dat het eindresultaat perfect is.

Ik ben zoals de wind waait en Joy is net zo. Ik hoop dat het nog goed komt met hem......