dagboek
Nog steeds geen JJ 'in da house', ook geen enkel voorteken van krampjes of weeen of wat er op moet lijken. Dus ik bereid me nu voor dat ik nog wel even op dat joch moet wachten. Heb er wel moeite mee hoor, want er is nu weer een tweeling geboren van de yoga. Nu nog 3 te gaan en dat zijn vrouwen die allemaal na mij uitgeteld zijn. Nou, ja, ik heb me er nu maar bij neergelegd dat het geen zin heeft om mezelf op te fokken. Is slecht voor mijn bloeddruk en laat deze nu weer erg hoog zijn.
Gisteren een enorme off day gehad. De verwarming deed het niet, dus het was stervenskoud in huis en tot overmaat van ramp is de wasmachine ook gaan roken tijdens de laatste was en toen ik a la Nico van eigen huis en tuin het contact wilde leggen tussen de stoppenkast en de wasmachine (die staan naast elkaar), kreeg ik een behoorlijke stroomschok. Dus toen ik daarna bij de verloskundige erachter kwam dat mijn bloeddruk 100/140 was en ik daarom gelijk weer terugverwezen kon worden bij de gyneacoloog, had ik het echt helemaal gehad met alles! Je bent al labiel en zenuwachtig omdat je elk moment kan bevallen en dan kan je al die tegenslagen er niet bij hebben.
Gelukkig heeft Martin lieve vrienden die ons heel goed helpen. Eentje heeft geregeld dat we wat extra 'heaters' in huis hebben, zodat we niet omkomen van de kou en de ander helpt ons mijn wasmachine die bij Martins ouders staat omhoog tillen. Tot onze verbazing deed de verwarming het weer vanochtend, maar we hebben toch de monteur langs laten komen om alles te checken, want we kunnen het niet riskeren met een baby in huis straks dat het ding het niet doet. Vooralsnog weten we echt niet wat er aan de hand kan zijn.
Vanochtend waren we al laat toen we richting de gyneacoloog reden en toen sloeg de auto ook nog 2 keer af. Ik dacht dat ik gek werd. Gelukkig gaat Martin vandaag ook met dat ding naar de garage, want ik moet er niet aan denken dat op moment supreme ik met 10 cm ontsluiting naar het ziekenhuis moet, dat ding het ook al niet doet.
Nee, we worden echt getest nu de laatste dagen voor JJ's geboorte.
In het ziekenhuis was mijn bloeddruk wel hoog, maar toen ze met een echo JJ onderzochten, was alles goed met hem. Van mij part mag hij nu echt geboren worden, want hij weegt nu al 7, 5 pond. Dus als hij niet snel komt, dan mag ik er uiteindelijk een 8 of 9 ponder uitdrukken en dat lijkt me behoorlijk zeer doen. Voor de rest lag de placenta goed en zijn longen werkten ook naar behoren en het zag er allemaal netjes uit. Moest nog wel bloed prikken, en de uitslag krijg ik dus morgen, maar ik mag volgende week gewoon lekker weer op controle bij de verloskundige.
Maar het liefst wil ik dat JJ zo snel mogelijk er uit komt, want zoals elke vrouw die uitgeteld is, verlang ik heel erg naar mijn kindje.
Volgens de gyneacaloog was hij nog steeds een jongetje vanwege de grote ballen en piemel die in beeld te zien waren, dus ik hoef me niet ongerust te maken dat ik al die stoere kleding van het joch niet voor niets gekocht heb. Ach, ik moet gewoon wachten en tot die tijd leef ik mijn frustratie lekker uit in dit dagboek......