dagboek
Gisteren moesten weer eens naar het consultatiebureau.
Onze laatste afspraak dateerde van een half jaar geleden, en gezien Joy het laatste half jaar minder goed eet, was ik benieuwd of hij wel aangekomen was.
Hij is welgeteld een half kilo zwaarder (12, 6 kg) en 4 cm langer (88 cm) dan een half jaar geleden. Volgens het bureau groeit hij dus goed en is het logisch dat hij niet zo zwaar wordt. Hij zit mooi op de middenlijn.
Joy was wel behoorlijk verlegen toen we binnen kwamen en moest de 1e 10 minuten de kat uit de boom kijken voordat hij zich al spelende begaf tussen het kleine grut. Vroeger dacht ik dat deze fase Joy wel zou passeren, maar de laatste paar maanden hangt Joy steeds meer in onze pijpen als we ergens heen gaan waar hij niet zo goed de mensen kent. Gelukkig is hij na 10 minuten de oude en gaat dan z`n eigen gangetje.
Toen we bij de arts kwamen, ging Joy gelijk braaf spelen met haar blokjes.
Ze gingen samen een torentje bouwen en daarna deed hij de blokjes in de figuurtjes.
Hij kon ook zo de juiste kleuren aanwijzen. Daar was ik verbaasd over, want vaak genoeg oefenen wij dit spelletje spelenderwijs, maar doet hij regelmatig of hij gek is.
Toen de dokter aan hem vroeg waar zijn neus, oren, ogen, mond en tenen waren, kon hij alles feilloos aanwijzen. Ik zei maar niks, maar ik dacht: wat een boef!!!! Als wij het aan hem vragen, dan doet hij iets heeeel anders! Meestal laten we het dan zitten en spelen we het spelletje een paar weken later dan weer. Soms maak ik mezelf stiekem best wel zorgen dat Joy een beetje achter loopt, maar dat is ook wel een beetje de streberige moeder in mij. Ook ik wil stiekem dat haar kind de allerslimste, knapste, liefste en leukste is van de HEEEELEEE WERELD!!!!!
Toen Joy met de bal ging spelen van de dokter, deed hij weer precies wat ze vroeg. Hij schopte de bal, hij gooide de bal en hij gaf haar de bal toen ze het vroeg en weer moest ik mijn verbazing verbergen en deed ik zo nonchalant mogelijk.
Deze Joy Show werd uiteindelijk bekroont met een performance van onze muiter toen de dokter een boekje pakte en Joy haar haarfijn kon uitleggen welke plaatjes er allemaal afgebeeld stonden. Toen wist ik het zeker: die grapjas heeft ons al die tijd in de maling genomen en zich expres domgehouden!!!!!!!
Hij had gewoon geen zin in dat hele circus!
Op dit moment heeft hij er nog steeds geen zin in, want als ik het spelletje met zijn zintuigen en lichaamsdelen doe, zegt hij expres (ik weet dat het expres is, want hij lacht er ondeugend bij) de verkeerde woorden en ook tijdens het opnoemen van de afbeeldingen in ons boekje verzint hij soms ter plekke andere niet bestaande woorden en klanken. Hij weet dat ik dat jammer vindt. Wat een ETTER!!!!!!