dagboek
Sinds zondag heb ik last van de hormonen. Volgens anderen had ik dat al, maar dat moet ik hevig ontkennen gezien ik van mezelf al behoorlijk krengerig ben. Sinds zondag heb ik last van een lichte depressie. Weet niet waarom, want alles gaat lekker in mijn leven, maar het zal wel door de tijd van het jaar komen. In de herfst heb ik altijd dit soort nare gevoelens. Vorig jaar niet, want toen werd ik verliefd, maar nu zou je haast denken dat ik op en top gelukkig zou moeten zijn met zoveel mooie dingen in aantocht en toch voelt dat niet zo. Heel erg irritant hoor om mezelf zo in de weg te zitten.
Ik zou blij moeten zijn want:
-Afgelopen week hebben 3 van onze kennissen hun babies gehad. 3 mooie gezonde jongetjes. Leuke speelkameraadjes voor onze JJ. 1 meisje van de zwangerschapsgym heeft een klein maar gezond dochtertje gehad. Ik ben heel blij voor hun, maar voor bij mezelf voel ik toch een steek van jaloezie. Ik kijk namelijk heel erg tegen de bevalling op, ik maak me zorgen of JJ gezond ter wereld zal komen en mijn verlangen naar mijn kind wordt met de dag groter. De nieuwbakken ouders hebben dit allemaal achter de rug en stiekem benijd ik hun daarom.
- Gisteren kwam ik erachter dat JJ nog lang niet is ingedaald. Daar baalde ik wel een beetje van, want voor mijn gevoel zat hij behoorlijk naar beneden. Z´n koppie zit wel omlaag, maar hij pendelt nog heen en weer. Dan voel ik weer billen aan de linkerkant en dan weer een hoopje JJ aan de rechterkant. Hij lijkt toch wel een beetje op z´n vader hoor, ook zo´n pestkop. Daarnaast maak ik me zorgen dat mochten de vliezen breken er een gigantische hoeveelheid water uitkomt (heb gewoon veel vruchtwater), dus ik ben ook nog bang mijn dure matras naar de filistijnen te helpen daarmee. Heb dus vandaag maar extra moltonlakens gekocht en vandaag maak ik het bed wel op met de plastic zeiltjes die meegeleverd werden in het kraampakket, want you never know!!!
Ook zei de verloskundige dat als het water nu zou breken, ik gelijk plat moet liggen omdat JJ dus niet ingedaald is. Bah, moet er niet aan denken om mijn hele ontsluiting liggend door te moeten maken.
- Gisteren was het weer vreselijk en dat komt mijn humeur ook niet ten goede.
- Het thuis zitten is ook helemaal niks voor mij, vooral niet nu Martin zo druk is op het werk en ik hem zo weinig zie en als ik hem zie dat hij zo druk is. Heel zielig voor hem hoor, maar ik voel me machteloos dat ik hem niet kan helpen.
- Van thuis zitten ga je piekeren, dus ik maak me nu ook overal zorgen om. Na de geboorte van JJ wordt het hectisch, want we gaan ook nog verhuizen, met alle bijbehorende verbouwingen. Van te voren weet je dat al, maar het komt nu zo dichtbij dat ik er helemaal eng van word.
En we hebben ons appartement ook nog niet verkocht, dus ik word al naar van de gedachte van 3 hypotheken.
Veel mensen zeggen, maar Tamaar, je hebt toch genoeg te doen? Er is toch toch genoeg afleiding?
Dat klopt hoor, ben lekker aan het boenen, kleren wassen, boodschappen doen, stoofpotten koken, Playstationen, Soprano´s kijken. Bezoekjes krijgen van vrienden en vriendinnen, shoppen, mijn ouders en mijn schoonouders entertainen. Maar toch, de momenten dat ik overdag alleen ben, lijkt het alsof de muren op me afkomen.
Ik ben echt benieuwd of dat zal veranderen als JJ er is. Van mezelf ben ik geen thuiszitter en zeker geen huismoeder type. Toch hoor ik van veel vrouwen dat als mijn kind er is, ik zal veranderen in een meer huiselijk typetje. Nou, ik ben benieuwd. Het zullen de hormonen zijn, maar ik vind dat thuis zitten geen drol aan!!!!
Hopenlijk morgen vrolijker nieuws van Tamara!!!