dagboek
Gisteren was Joy weer een beetje lastig, hij was chagerijnig en wilde niet slapen. Maar zodra we thuis waren, was alle ellende voorbij en Joy was weer lief en rustig.
De nacht was ook goed en heel relaxed. En vanochtend was Joy heel erg blij toen hij wakker gemaakt werd. Na lekker wat gegeten en gespeeld te hebben, gingen meneer en ik weer naar boven voor een 2e ronde slaap (van 9.00 tot 11.30 : heerlijk!!!!) en nadat we wakker, gedouched en gegeten hadden, gingen we onze grote wandeling richting Schalkhaar doen. Schalkhaar is niet ver van ons huis. De straat doorlopen, een keer naar rechts en dan ben je er. Alleen Sanne (Joy's vriendinnetje) woont helemaal aan het eind van het dorp, dus toen werd de wandeling best wel lang (40 minuten met flink doorstappen).
Omdat wij aan een drukke weg wonen, vindt Joy de verkeerschaos en het lawaai wel interessant. Maar toen we een stukje langs het bos liepen, begon hij te huilen en werd hij heel onrustig. Joy houdt dus niet van rust of van natuur. Toen we over de drukke Oerdijk liepen, vond hij het weer machtig interessant.
Bij Sanne aangekomen, stormde Joy gelijk op haar af. Dat vond Sanne niet zo leuk, want die moet altijd eerst een beetje wennen en Joy is dan net een orkaan, dus Sanne ging lekker in haar stoel zitten en Joy ging rondbuffelen door het huis.
Hij was heel lief hoor en kwam gelukkig niet aan te veel dingen (alleen aan de kruimeldief die achter het gordijn verstopt zat). Daarna wilde Sanne uit haar stoel en gingen de kindjes heel lief met elkaar spelen en ook knuffelen. Joy dacht dat Sanne een grote beer was, want hij was haar echt aan het omhelsen en kusjes aan het geven (Kodakmoment, die ik helaas niet vastgelegd heb, want was mijn camera vergeten). Sanne vond het een beetje eng, maar ook wel spannend. Ook leerde ze Joy uit een anti-lek beker drinken, want nu kan Joy dat dus ook thuis. Joy gaf op zijn beurt Sanne slokjes uit zijn fles. Heel lief hoor.
Daarna gingen we naar het milieu-huis (een soort boerderij), waar ze allemaal dieren hebben. Dat was ook wel een flinke wandeling van Schalkhaar naar de Vijfhoek, maar niet zo lang als onze eerste wandeling. De koeien in de stal waren lekker hooi aan het eten en Joy zat er heel dicht bij in de buurt. Hij lag helemaal in een deuk om dat rare gekauw van die beesten. En die koeien zaten hem maar aan te staren. Ik denk als ik hem los gelaten had, dat hij door het hek geklommen was om zich op te trekken aan de benen van die koeien. Hij kent echt geen angst en vindt alle dieren even interessant. Nadat we bij de varkens en de geiten gekeken hebben, wandelden we weer terug naar Schalkhaar en haalde niet veel later Martin ons op (het begon al donker te worden, anders had ik echt wel teruggelopen naar de Brinkgreverweg!) en moe en voldaan kwamen we thuis. Nadat hij heel mak zijn eten naar binnen werkte en uit zijn antilekbeker gedronken had, ging Joy slapen en wij hebben nu lekker tijd voor ons zelf.
Heerlijk hoor zo'n dag!