dagboek
Leuk man, nog een maand en dan is Joy alweer 1 jaar! Wat is de tijd toch snel gevlogen.
Vorig jaar rond deze tijd stond ik in mijn fantasie zijn verjaardag te organiseren in mijn gedachte. En nu is het bijna zover en ja, ik moet nu beginnen met organiseren.
We gaan het vieren in 3 dagen! Beetje veel? Ja, maar zo’n eerste verjaardag is een mijlpaal, dat moet groots gevierd worden.
Vrijdag vieren Martin en ik het met onze ouders en zusjes en partners en zaterdag vier ik het kinderfeestje (van 15.00-18.00) en zondag vier ik het voor mijn familie. Iedereen die mijn familie is, is hierbij uitgenodigd. Het begint om 14.00 en het eindigt tot je buik vol is en wij zelf naar bed gaan. Het wordt wel afzien deze 3 dagen, maar dat heb ik er wel voor over. En Joy? Als Joy zich goed voelt en niet ziek is, vindt hij al die aandacht fantastisch! En gezien het feest pas ’s middags begint, kan hij in de ochtend lekker rustig aan doen.
Vandaag heb ik 10 uitnodigingskaartjes gekocht die ik ga uitsturen naar wat kindjes, dus de voorpret is al begonnen. Ook wil ik 2 fototaarten van Joy bestellen bij de Hema en krijgt Joy een mooie kroon voor zijn prinsenhoofd. (Hij haat dingen op zijn hoofd, dus ik kan beter nu al oefenen met hem). Voor de andere kindjes probeer ik ook kroontjes te krijgen.
Tsja, wat doe je op zo’n eerste verjaardag? Ik denk dat ik al zijn speelgoed in de woonkamer gooi en dat iedereen zich zelf maar moet vermaken. De ouders gaan lekker hapjes en minigebakjes eten en de kindjes krijgen diksap, Nijntjekoekjes, krentjes en Nibit.
Dit jaar vieren we geen Sinterklaas. Joy begrijpt daar toch niks van en afgelopen jaar is hij al strontverwend door mij met al dat speelgoed en al die kleren, dus het enige wat hij van mij en Martin krijgt is een springkasteelkussen (en misschien nog het kasteel van de Megablocks), van mijn schoonouders krijgt hij het formule 1 (Renaultteam) loopwagen en mijn ouders kopen voor hem een ridderspeeltent en schoenen en van mijn zusje en Kevin krijgt hij het piratenschip van de Megablocks.
Voor de rest zie ik wel wat hij nog meer van anderen krijgt. Ben met alles blij hoor, maar hij heeft al ontzettend veel kleding in maat 86 (deze maat heeft hij de hele winter aan), dus zelf zou ik ook ontzettend blij zijn met kledingbonnen van de Prenatal of H&M. Nou ja, we zullen zien. Kadootjes zijn ook niet echt belangrijk (anders wordt JJ net zo’n hebbert als zijn moeder), maar gezelligheid en fun telt des te meer.
Toch vind ik dat Sinterklaasgedoe ook wel weer leuk. Ga in elk geval met JJ heel veel Sinterklaasliedjes zingen en daarbij gek dansen (vindt hij leuk) en in het loop van volgend jaar, ga ik hem ook vaker voorlezen en daar horen de verhaaltjes van Sint en Piet ook bij.
Nu is het eindelijk mijn beurt!!! Na tot mijn 5e/6e levensjaar in de maling te zijn genomen door mijn bloedeigen ouders over het bestaan van de goed heilig man, mag ik nu eindelijk mijn eigen kind kennis laten maken met de allereerste leugen in zijn hele leven! Ik weet nog zo goed de dag (de zomerdag van 1981) dat ik bij mijn moeder op schoot zat en haar mijn vermoeden vertelde over wat ik op school had gehoord (van kindjes uit de iets minder bedeelde gezinnen) en dat ze eerst nog probeerde om het tegen te spreken en daarna toe moest geven. Ik was echt vreselijk teleurgesteld! Ik weet niet meer of het op hun was of om het feit dat Sinterklaas niet bestond, het was wel 1 van de 1e teleurstellingen die ik in mijn leven te verwerken kreeg.
Maar ja, that is life en zo nu en dan zuigt het leven! Maar wij zijn er zelf verantwoordelijk voor om dat te overwinnen en het leven beter te maken.
Dat is ook wat JJ zal moeten leren. Als hij maar wel beseft dat hij altijd zijn ouders, grootouders en vele andere mensen achter zich heeft staan......
Ik maak me nu nog geen zorgen. Vanaf zijn geboorte heeft JJ zich als een vechter en ‘winner’ gedragen en is iedereen vreselijk trots op hem. Dat zelfvertrouwen straalt hij ook uit en ik hoop dat hij dat ook de rest van zijn leven zal doen!