dagboek
Het is weer de tijd van het jaar: de Bathmense Kermis is weer bezig. Dat betekent dus dat alles, maar dan ook alles in het teken staat van feesten, beesten en zuipen. En daar kunnen we Joy natuurlijk niet voor gebruiken. Dus elk aankomend jaar (tot zijn 12e) hebben we de Wokkies gereserveerd voor elke laatste zondag (kermis), maandag (kermis) en dinsdag (ontnuchteren) van september. Na een afwezigheid van 5 a 6 jaar heb ik me 2 jaar geleden weer voor het eerst weer begeven op Bathmens terrein. Deed ik speciaal voor Martin (alleen wist hij het toen niet). Het jaar daarop feestte ik vrolijk mee met mijn 7 maand zwangere buik en gisteren heeft Joy voor de eerste keer een vleugje kermis mogen meepakken. Dat vond hij machtig interessant. Al die lichtjes, de harde muziek, die draaiende en blije kindjes.......Enz. Hij zuchtte heel diep en was dikvet onder de indruk van dit alles. Zijn oogjes glommen en draaiden van links naar rechts en weer terug. Martin en ik keken naar hem en blij concludeerden we: ‘dat zit wel goed!!!’ In zo’n dorp stelt zo’n kermis op zich geen drol voor. Maar de bijbehorende horeca-activiteiten zijn erg gezellig. Ook zie je elk jaar weer al die ouwe kameraden enzovoort van vroeger voorbijkomen.
Veel wonen er in het westen van het land in de steden, maar dit weekend gaat iedereen even weer terug naar zijn roots. Voor Martin is die kermis helemaal heilig, het is zijn dorp, maar ondanks dat ik in Apeldoorn geboren en getogen ben en al 12 jaar in Deventer woon, heb ook ik een verleden in Bathmen en vind ik het erg leuk om al die mensen weer te zien.
Oma Tokkie liep gisteren dus trots haar kleinzoon te showen, maar helemaal verheugt ze zich op maandag, want dan komen mijn ouders ook naar Bathmen met Joy en dan zal hij wederom overspoeld worden met aandacht van alle vriendinnen van Oma Tokkie.
Toen we gisteren het kermisterrein verlieten, was Joy het er niet mee eens. Het liefst maakte hij rechtsomkeer met de buggy, maar gezien hij deze zelf niet bestuurt, had hij geen keus en moest hij met ons mee. Dus meneer protesteerde hevig. Om de pijn te verzachten zijn we naar een speeltuintje gegaan en hebben we Joy met zijn vader op de schommel gezet en hoe harder Martin ging, hoe gaver onze dare devil het vond. Mijn ouders hebben een glijbaan voor het huis en dat vind hij ook erg leuk. Joy wil soms meer dan hij eigenlijk kan, dus misschien ga ik maandag met hem in de draaimolen zitten. Weet ook wel dat hij te jong is, maar voor de kleine meneer Bosschers kan het allemaal niet gek genoeg zijn.
Vanochtend werd ik wakker om 7.30 en omdat ik Joy niet hoorde, wilde ik even naar hem kijken. Toen ik zijn lege bedje zag, was ik wel een beetje teleurgesteld.
Nu moet ik vandaag en een deel van morgen mijn stoute kindje ook missen. Maar ja, dat is dus de prijs die wij voor een relaxte Battumse Kermis viering moeten betalen.........