Ook een eigen peutersite? kijkonzepeuter.nl
JOY JULIUS oftewel JJ

dagboek

Vanaf zijn moeilijke geboorte, waarbij Joy levenloos ter wereld kwam door het zuurstofgebrek, hou ik ergens in mijn hoofd een checklist bij waar ik op moet letten waar Joy in zijn ontwikkeling staat en of hij er iets aan heeft overgehouden.
Elke keer dat Joy weer een sprongetje maakt, kan ik weer wat in mijn hoofd afstrepen. Toch zijn we er nog lang niet en moet ik Joy blijven observeren, maar steeds meer durf ik tot de conclusie te komen dat Joy geen beperkingen heeft ondanks die drama bevalling.

Iedereen in mijn omgeving is verbaasd hoe snel Joy zich ontwikkeld. Hij maakt tegenwoordig geen sprongetjes meer, maar GROTE SPRONGEN. Elke keer weer heeft hij iets nieuws ontdekt. En gezien hij niet veel angst kent, komt hij ook steeds verder.

Hij trekt zich nu overal aan op, ook aan de salon tafel, dat betekent dat alles nu in het midden (buiten zijn bereik) moet komen te staan. Dat is erg frustrerend voor hem, dus tegenwoordig staat aan de tafel staan voor hem synoniem voor: flink gefrustreerd van je af schreeuwen! Martin en ik zitten hem dan wel uit te lachen (zielig voor Joy) en vinden dat hij er maar mee moet leven, maar om de pijn te verzachten leggen we dan een stukje speelgoed op tafel (net binnen zijn bereik, dus hij moet er moeite voor doen) en dan is hij voor 10 seconden tevreden. Vervolgens gooit hij dat ding achteloos op de grond en begint de show weer van voren af aan. In dat geval negeren we hem dan of leiden we hem af.

Joy is erg doelgericht en probeert zijn grenzen te ontdekken en te verleggen.
Gisteren stond hij aan de box van de cinemaset en achter hem ontdekte hij de poef met wat tijdschriften. Heel voorzichtig probeerde hij de oversteek te maken naar de poef achter hem, maar dat was toch te wankel en iets te veel gevraagd. Dus ik zag zijn radar in zijn hoofd werken, want hij wilde perse naar die tijdschriften toe. Dus vervolgens liet hij zich op zijn billen zakken (heeft hij ook tegenwoordig door hoe dat moet), draaide zich om en trok zich omhoog aan de poef. En hetzelfde verhaal geldt voor de bank en de salontafel.
Het is zo leuk om hem te zien denken hoe hij de dingen voor elkaar kan krijgen.
Voor mij dus de conclusie dat er met zijn ratio niks aan de hand is en gerust kan ik weer wat doorstrepen.

Met zijn emotionele intelligentie is volgens mij ook niks aan de hand.
Hij associeert: ‘Nee, niet doen Joy!’ of ‘Mag niet Joy!!’ als iets negatiefs en elke keer als ik dat zeg, is zijn respons: Weeeeeh!! Weeeeeeh!! Weeeeh!! (3 seconden lang) of Whaaaaaaahhhhh!!!!! (Woedend!!).
Maar ja, die hersens van hem kunnen nog niet de link leggen dat hij datgene wat hij aan het uitvreten is, niet moet doen, zodat wij daar niet meer negatief op reageren. Dus eigenlijk heeft het geen zin om dat tegen hem te zeggen. Toch blijf je het automatisch doen.
Gisteren speelde Joy weer met zijn spuug.
Ik lag op de bank en Joy stond bij de bank. Hij keek me met een hele brutale apenkop aan en deed: prrfffttttt!!!!! En spuugde me helemaal onder. Dus het standaard tafereeltje (zoals bovenstaand beschreven) speelden we weer af en op gegeven moment gaf Joy er een hele andere draai aan. Zijn doel was: met spuug spelen en hoe krijgt ik het voor elkaar dat mama niet boos wordt? Resultaat: bij elke prrfffttttt!!!!! Schaterde hij het uit, hij lachte me gewoon recht in mijn gezicht uit. Dat was zo komisch dat ik in eerste instantie niet wist hoe ik moest reageren, en trouwens in tweede en derde instantie ook niet, want Joy maakte een hele show van zijn: prrfffttttt!!!!! HaHAHAHAHA!!! Martin lag in een deuk en ik moest mijn gezicht naar Martin afwenden omdat ik niet aan Joy te kennen wilde geven dat ik het wel hoogst amusant vond. Dus ondertussen is het alweer 55-0 voor Joy! En moraal van het verhaal?
Met charme en humor kan je heel ver komen in het leven.

Ach ja, kan ik weer wat afstrepen in mijn hoofd..........

Reageer