dagboek
We zijn nu lekker terug van ons tripje naar het hoge noorden. Onze hotelkamer was lekker luxe en JJ heeft daar fijn ontdekkingsreiziger gespeeld. Vooral de grote passpiegel vond hij erg interessant. Hij vond dat kindje aan de andere kant zo lief!! Dat de schoonmaakster vanochtend allemaal kleine handafdrukjes aan de onderkant vond. Ik heb JJ ook voor de eerste keer een beetje bang gezien. We werden opgehaald door een taxibus en Joy werd in zijn buggy omhoog gelift met de gehandicapten lift en toen we omhoog gingen, raakte meneer licht in paniek. De hele weg keek hij angstig van zich af en toen de rit afgelopen was, was hij licht opgelucht. Toen we bij het feest kwamen, sloeg de paniek weer een beetje toe, want het was een lekkere chaos zoals we altijd van Indische feestjes gewend zijn. Voetballende kinderen, schreeuwende kinderen, springende kinderen op een springkussen, opgewonden kinderen bij de slushpuppymachine....en dan natuurlijk al die wilde volwassenen die minstens zo druk waren en ons enthousiast begroette en JJ van top tot teen uit gingen checken. Joy houdt van kinderen en aandacht, maar zelfs dit was voor hem te veel van het goede. Dus het duurde welgeteld 5 minuten en toen was meneer gewend aan de herrie, paste zich snel aan liet zich door iedereen dragen. Heerlijk hoor zo’n makkelijk en sociaal kind. Hij was vreselijk lief daar en ik was echt trots op hem. Zelfs toen hij een voetbal in zijn gezicht getrapt kreeg, gaf hij geen kick. We hadden het campingbedje bij het hotel gelaten (in de haast om weg te komen), dus op gegeven moment was hij zooo moe, dat hij midden in de herrie in slaap viel. Na een uur vonden we het wel welletjes en werden we weer naar het hotel gebracht. Daar aangekomen, kwam JJ weer tot leven, en werd hij helemaal manisch in zijn manier van spelen. We lieten hem maar even uitrazen en het was eigenlijk eigenlijk wel gezellig met z’n drieën op het bed. Toen we alle 3 tegelijkertijd moe werden, gingen we braaf slapen en toen ik vanochtend om 8.30 wakker werd, lagen de 2 mannen nog heerlijk te slapen. Joy was alleen vannacht 1 keer wakker geworden omdat hij zijn speentje kwijt was. Ik weet ook wel dat het niet normaal is dat Joy bijna hetzelfde ritme qua slapen heeft als wij hebben, maar wij vinden het wel makkelijk hoor dat Joy in tijden dat we vrij zijn ook behoefte heeft om uit te slapen.
Vanochtend bij het ontbijt was Joy weer heerlijk charmant tegen iedereen. Hij maakt zo makkelijk contact! Op gegeven moment zag hij een lekkere chicca rondkruipen van een jaar of 1 dus toen we Joy op de grond legden, sloop hij gelijk achter haar aan. Deze dame die wel op handen en voeten kon kruipen speelde: ‘hard to get’ , en ging er snel vandoor, maar dat kon onze Casanova niks schelen hoor. Die laat zich niet snel uit de weg slaan.
Met Joy een arrangement hebben in een hotel is ook nog lekker voordelig voor ons. Hij is lekker gratis (je betaald wel toeristenbelasting voor hem), maar die hebben we er lekker uitgehaald, want meneer vind hotelvoedsel erg smakelijk. Broodjes, yoghurt, fruit en sapjes verorbert hij smakelijk. Volgend jaar gaan we dus all inclusive op vakantie met hem: altijd voordelig dus!
Vanwege het vele eten en bewegen heeft meneer een behoorlijke goede stoelgang. We hebben hem getraind dat hij de meeste drollen laat bij oma of op de crèche, maar die vlieger gaat niet altijd op. Ik weet niet welke zot ooit verzonnen heeft dat de poep van je eigen spruit niet vies is of stinkt, want Martin en ik zijn van mening dat het klinkklare onzin is. Tja, als ze alleen melkvoeding krijgen, dan valt dat inderdaad mee, maar zodra ze vast voeding hebben, is het uit met de pret en is elke vol gepoepte luier een martelgang. Tot nu toe konden we er redelijk goed mee omgaan, maar vandaag had Joy een potje vis gegeten en vervolgens voor de 2e keer binnen 2 uur zijn luier vol gekakt. Martin en ik hebben vrolijk met zijn tweeën staan kokhalzen tijdens het verschonen van onze stinkprop en arme Joy werd een kwartier gemeden door ons: zo vies vonden we hem!!
Volgende keer krijgt hij dus alleen vispotje als hij naar de Wokkies gaat, gnagnagna......., we zijn dan benieuwd of ze dan nog zo verslaafd aan hem zijn (hihihi).